Zaburzenia równowagi wynikają z choroby błędnika, który odpowiada za umiejętność utrzymywania równowagi i orientacji w terenie. Jeżeli występują problemy z błędnikiem, można odczuwać problemy ze stabilnością, prawidłowym położeniem w przestrzeni i zawroty głowy. Osoba ta może mieć uczucie wirowania otoczenia lub swojego ciała, może chwiać się, zataczać, mieć uczucie słabości w nogach lub nawet unoszenia. Ponadto, objawom tym mogą towarzyszyć zawroty głowy, nudności, wymioty, osłabienie, przytępienie słuchu lub szum w uszach. Poznaj szczegóły na stronie neurologa – gabinetneurologiczny.com.
Wszystkie wyżej wymienione dolegliwości należy skonsultować z lekarzem. Jest wiele możliwości, z których wynikają problemy utrzymywania równowagi. Może to być choroba lokomocyjna, choroba Meniere’a, zapalenie nerwu przedsionkowo-ślimakowego, guzy kąta mostkowo-móżdżkowego, zapalenie błędnika czy otoskleroza.
Leczenie problemów utrzymywania równowagi rozpoczyna się u lekarza pierwszego kontaktu. Przeprowadzi on wywiad z pacjentem i na podstawie zebranych informacji, wykona kilka podstawowych badań oraz zleci te specjalistyczne lub skieruje do lekarza specjalisty.
W przypadku zwykłej choroby lokomocyjnej lekarz zaleci zażywanie odpowiednich środków farmakologicznych przed podróżą. Pozostałe choroby, w zależności od rodzaju choroby można zdiagnozować wykonując na przykład: otoskopię, badania audiomeryczne, RTG kości skroniowej, tomografię komputerową głowy, badania układu równowagi, rezonans magnetyczny, próby stroikowe, próbę Webera, próbę Rinnego, próbę Gelle’go. Dobór diagnostyki zależy od przyczyny problemów utrzymywania równowagi.
Różne będzie też leczenie problemów utrzymywania równowagi. Przy otosklerozie zazwyczaj stosuje się leczenie operacyjne, a w łagodniejszych przypadkach zakłada się choremu aparat słuchowy. Zapalenie błędnika leczy się na ogół antybiotykoterapią w warunkach szpitalnych. Guzy kąta mostkowo-móżdżkowego leczy neurochirurg, stosuje on m.in. radioterapię stereotaktyczną. Zapalenie nerwu przedsionkowo-ślimakowego leczy się lekami przeciwhistaminowymi, skopolaminowymi, przeciwwymiotnymi i uspokajającymi. Chorobę Menier’a leczy się podając środki przeciwhistaminowe lub wstrzykując kortykosterydy, w trudniejszych przypadkach wykonuje się zabieg przecięcia nerwu przedsionkowego lub całkowite usunięcie narządu przedsionkowego.